CAÏRO

Caïro: Voetbal is de meest populaire sportin het meest bevolkt land van de Arabische wereld. De terrassen zitten vol voor iedere wedstrijd van Mohammed Salah. Maar op het voetbalveld, zijn er maar heel weinig meisjes en vrouwen aanwezig. « Zes jaar geleden, had ik nog nooit meisjes zien voetbal spelen in Caïro, » herinnert zich Mohammed, de zaakvoerder van de club van Zeinhom, populaire wijk van de hoofdstad. Wanneer het over de praktijk van een sport gaat, zijn de vrouwen inderdaad tamelijk afwezig in de openbare ruimte. Deze zich eigen maken, wordt dus een essentiële uitdaging.

Acht jaar geleden, in 2010, heeft Mohammed de ploeg van Zeinhom Monsters, bestaande uit Egyptische en buitenlandse speelsters op zijn synthetisch veld zien aankomen. « Wij hebben geprobeerd onze aanwezigheid zo normaal als mogelijk te maken. Maar in het begin waren wij het grootste aandachtspunt », vertelt Mala Ashnour, speelster van de Zeinhom Monsters. « Het was niet verboden, maar was nochtans beschouwd als iets vreemds en dat laat vragen rijzen », legt Mohammed uit. Het onderwerp was ingewikkeld, gevoelig. Niet alleen voor de buren, maar ook voor sommige speelsters. « Ze wilden zeker zijn, in veiligheid te kunnen spelen ».

De inwoners van Zeihom hebben zich langzaam aan de aanwezigheid van de meisjes gewend. « Wanner men zichtbaar wordt in het dagelijkse leven van de mensen, zijn ze meer geneigd deze werkelijkheid, die de norm wordt, aan te nemen », analyseert Nader Elleithy, de coach, volgens wie, « in een maatschappij die sterk patriarchaal is, is het ook de verantwoordelijkheid van de mannen aan de empowerment van de vrouwen mee te werken ». Dus, voetbal spelen voor een meisje, is bv. ook een middel om de mentaliteiten te veranderen. In een context van  sociale en religieuze mix, « wijzigt voetbal de blik op de andere en gaat verder als de verschillen. Deze openheid en deze solidariteit zijn essentieel », beschouwt Rama Gewill, coach van de One Academy die ze gesticht heeft.

In Caïro vandaag bestaan er verschillende academies voor meisjes. Wat Rama Gewill als « positief » beschouwt, « omdat dit tot de openheid van de bevolking meewerkt ». Ze beschouwt dat « hoe vroeger de opportuniteit te spelen komt hoe beter deze aanvaard zal worden. Van kindsbeen af, moet het idee dat een meisje voetbal kan spelen, in de mentaliteiten verankerd worden ». Ze droomt van een wereld waar  meisjes en jongens samen op het veld zouden kunnen komen.

In Zeihom, zwermt het idee bij de meisjes van de wijk uit. Nochtans is Mohammed niet optimist: « Indien dit aangenomen wordt voor meisjes die van andere delen van de stad komen, worden de meisjes van hier, ver van het terrein gehouden. In deze wijk is de druk die op haar uitgeoefend wordt veel te sterk. De verandering van de mentaliteit zal, jammer genoeg, nog niet voor deze generatie zijn. Het zal komen, wanneer onze generatie haar eigen kinderen zal aanmoedigen te spelen ».

Rama Gewill accentueert het feit dat de vrouwen hun lot in eigen  handen moten nemen. « We moeten ons zichtbaar maken en we zullen de muren afbreken, de ene na de andere ».

Fotobijschrift : Ramla Gewill heeft haar carrière als juriste opgegeven om zicht aan het voetbal te wijden. Deze oude speelster van de nationale Egyptische ploeg is nu de coach van de One Football Academy, die ze gesticht heeft, en droomt op een dag de coach van de Egyptische vrouwenploeg te worden.

1. « Voetbal heeft mijn leven veranderd. Ik was meer gedeprimeerd en introvert. Hier vind ik een zin en een familie », vertelt Ayay, spelster van de One Football Academy.

2. « Beschikbare voetbalvelden vinden, tegen een redelijk prijs en die de veiligheidszorgen van de speelsters vervullen, daarvoor moet je hemel en aarde bewegen », vertelt Rama Gewilli, coach van de One Football Academy.

3. De meisjes van de populaire wijk Zeihom, zijn nog ver van het terrein gehouden. Nochtans werd acht jaar geleden een ploeg gevormd, op het synthetisch veld van Markaz al Shabaab, maar deze ploeg bestaat uit Egyptische en buitenlandse speelsters die in andere wijken van de hoofdstad wonen.

4. Nader Elleithy heeft de rol van coach in 2017 overgenomen. Volgens deze dertig jaar oud jongen man, die meer van vechtsporten houdt, « is het in een patriarchale maatschappij, ook de verantwoordelijkheid van de mannen aan de empowerment van de vrouwen mee te werken ».

Nahia Jabi, van Franse-Algerijnse afkomst en die sinds jaren in Caïro woont, heeft de ploeg van de Zeijom Monsters gevoegd. « In het begin waren we talrijk. Daarna is het aantal kleiner geworden en vrienden hebben de groep aangevuld ». Bij deze mix-wedstrijden, « konden we de bal niet zo veel raken, als gewenst was, hoewel deze buitenruimte de enige is, waarvan wij vrouwen, genieten om aan sport te doen », voegt Malaka Ashour haar teamgenote toe.